| Dr. Frances Brazier (42) is sinds januari parttimehoogleraar bij wiskunde en informatica. Haar onderzoek is erop gericht om internet betrouwbaarder te maken. Daarnaast is ze onderzoeksdirecteur van de Stichting NLnet, een organisatie die onderzoek ter verbetering van Internet financiert. Ze studeerde wiskunde aan de VU, werkte tien jaar bij de vakgroep psychologie en was als universitair hoofddocent werkzaam bij wiskunde en informatica. Ze gaat software ontwikkelen die de privacy van internetgebruikers moet beschermen. Annette Wiesman
Privacy op internet is een 'hot item'. Vind je het zelf een spannend onderzoek ?
Ik ben er al zo lang mee bezig dat het niet spannend meer is. Ik was een van de oprichters van NLnet, heb nog meegemaakt dat de PTT niet wilde dat er data over haar telefoonlijnen verstuurd zouden worden. Toen een groepje natuurkundigen voor het eerst http gebruikte, dacht ik nog: so what? Niemand verwachtte toen dat daar zoiets groots uit voort zou komen.
Wat zou je aan de VU willen veranderen?
De VU zou een flexibeler bedrijfsvoering mogen hebben, met meer aandacht voor de mensen in de organisatie. Men is bijvoorbeeld gewend aan het systeem van vanzelfsprekende toekenning van periodieken. Dat zou flexibeler moeten; mensen hebben af en toe een schouderklopje nodig.
Wat is je toevluchtsoord?
Ik kook graag voor anderen. Mijn man roept wel eens uit: 'Hoe kun je nu mensen uitnodigen, je hebt het veel te druk!'. Als er bij mij iemand aanbelt en er moet een artikel af, dan gaat de bezoeker voor. Deadlines moet je af en toe kunnen overschrijden.
Aan welke eigenschap kun je je ergeren?
Aan mensen die niet openstaan voor nieuwe ideeën. Zo zijn veel mensen binnen de informatica niet gewend aan het idee van een vrouwelijke hoogleraar. Op conferenties werd ik tot vijf jaar terug vaak voor
|
een studente aangezien of gewoon genegeerd. Soms reageer ik op dat soort situaties met een gepaste opmerking, andere keren laat ik ze passeren. Dat laatste kan ik me nu beter permitteren dan vroeger. Waaraan erger je je bij jezelf?
Mijn onvermogen om de administratie bij te houden. En dat terwijl het juist zo'n kleine moeite is om alles in de juiste map te doen.
Wat is jouw definitie van humor?
Ik vind maar weinig grappig. Monty Python vind ik vreselijk, met de Engelse humor van mijn vader heb ik ook niks. Hoewel ik wel een keer om een boek van P.G. Woodhouse moest lachen. Het ging om een heel realistische beschrijving van een hectische situatie. Mijn vrienden waren helemaal verbaasd: 'hé, Frances lacht'. Zelf vonden ze er niets aan.
Welke muziek wil je op je begrafenis horen?
Thuis luister ik naar Bonnie Raitt en Melissa Etheridge, maar tijdens een begrafenis heb ik liever traditionele kerkmuziek. Ik zou zo'n lied kiezen dat al eeuwen wordt gespeeld op begrafenissen - het heet Jerusalem, of zoiets -. Ik kom graag in de kerk, vanwege de rust van het gebouw.
Wat voor tics heb je?
Ik drink zes potten thee per dag. Als ik ergens anders in het gebouw moet zijn, neem ik vaak mijn theepot mee.
Welk boek heeft je leven veranderd?
Wilde Zwanen van Jung Chang, over drie generaties Chinese vrouwen, vond ik heel indrukwekkend. Je weet uit de geschiedenisboeken wat er is gebeurd, maar als je het verhaal vanuit het perspectief van die vrouwen leest, doet het je ook echt wat. Een man van Oriana Fallaci, over een rebel die monddood gemaakt wordt, heeft ook veel indruk gemaakt. Dan denk je na afloop: potverdomme, er moet wat aan dat onrecht worden gedaan.
Waarop kies je je vrienden uit?
Ze zijn heel uiteenlopend: kunstenaars, kappers, bijstandsmoeders, van alles. Ze staan allemaal achter hun eigen bezigheden en laten mij de mijne.
|
